Zdalny magazyn danych - Dokumentacja

Rozdział 6.
ZDALNY MAGAZYN DANYCH – GOOGLE DRIVE

Ogólne przeznaczenie usługi

Google Drive należy do nowoczesnych, istniejących od względnie niedawna usług typu chmurowego przeznaczonych typowo do przechowywania i udostępniania danych. Przeznaczona dla użytkowników o w zasadzie każdym stopniu zaawansowania w zakresie obsługi komputera i sieci.

Ogólne reguły dostępu do usługi

Narzędzie Zdalnego magazynu danych oparte o Google Drive przeznaczone jest wyłącznie dla zarejestowanych użytkowników aplikacji DuoKomp. Wynika to z faktu, że aplikacje oraz ich deweloper rejestrowane są u operatora usługi. Deweloper zobowiązuje się przestrzegać określonych postanowień regulaminowych w zakresie udostępniania usługi użytkownikom końcowym. Z tego względu użytkownicy końcowi muszą dać się zidentyfikować w procesie rejestracji aplikacji u jej producenta lub dystrybutora. Korzystanie przez nich z narzędzia może być również uzależnione od zaakceptowania dodatkowego regulaminu oraz mogą zostać nałożone limity w zakresie dostępu do usługi. Te ostatnie mogą np. obejmować maksymalną dopuszczalną ilość logowań w jednostce czasu.

Funkcjonalność narzędzia Zdalny magazyn danych – Google Drive realizowana jest przez dedykowany mu interfejs użytkownika, zasadniczo taki sam dla każdej aplikacji (zrzut nr 1). Sposób uzyskania dostępu do tej części interfejsu użytkownika zależy natomiast od rodzaju aplikacji nadrzędnej, tak jak opisano to w osobnym rozdziale.

Zakres dostępnej funkcjonalności

• zalogowanie i wylogowanie się z usługi porzez mechanizm OAuth 2.0 i przeglądarkę internetową – patrz szczegółowy opis niżej;
• wysyłanie na serwer archiwum danych lub ustawień programu;
• pobranie i przywrócenie zaznaczonego archiwum;
• pobranie zaznaczonego archiwum i zapisanie go w pliku na lokalnym komputerze,
• utworzenie nowego katalogu lub zmiana nazwy istniejącego,
• usunięcie zaznaczonego pliku lub katalogu,
• wyświetlenie fizycznych właściwości na serwerze zaznaczonego pliku,
• oznaczenie zaznaczonego pliku lub katalogu gwiazdką,
• nawigacja po katalogach w ustandaryzowany sposób opisany w rozdziale Ogólna koncepcja zdalnego katalogu.

Logowanie i wylogowanie z usługi

Logowanie do usługi odbywa się z wykorzystaniem mechanizmu OAuth 2.0 wyłącznie poprzez systemową przeglądarkę internetową. Aplikacja nie przechowuje żadnych informacji nt. kont użytkowników Google Drive, a w szczególności haseł – wszystkim zarządza przeglądarka internetowa i strona logowania udostępniania przez operatora usługi. Po kliknięciu przycisku Połącz realizowana jest następująca procedura:

• połączenie z serwerem producenta programu w celu weryfikacji licencji użytkownika oraz pobrania określonych danych dostępowych do usługi Google Drive;
• uruchomienie systemowej przeglądarki internetowej w celu wyświetlenia strony logowania do usługi;
• oczekiwanie programu na zalogowanie się użytkownika poprzez przeglądarkę internetową; na czas tej operacji program nasłuchuje jako lokalny serwer HTTP, do którego finalnie przekieruje przeglądarka internetowa, więc w razie potrzeby należy na to programowi pozwolić w rozwiązaniu pełniącym rolę firewalla; w razie sukcesu procedury logowania w przeglądarce ukaże się informacja o możliwości kontynuacji pracy w programie, a w nim samym uaktywni się lista istniejących w ramach konta zasobów oraz możliwość wykonywania na nich wymienionych wcześniej operacji.

W razie udanego logowania, program otrzymuje odpowiednie tokeny pozwalające pracować mu w ramach konta zalogowanego użytkownika.

Tokeny domyślnie są przechowywane wyłącznie w pamięci komputera i nie są nigdzie zapisywane do przyszłego użytku. W takim wariancie po każdym kliknięciu przycisku Rozłącz lub ponownym uruchomieniu programu konieczne jest ponowne zalogowanie. Istnieje jednak możliwość włączenia opcji przechowywania na lokalnym komputerze danych o ostatniej sesji dysku Google użytej przez narzędzie Zdalnego magazynu danych. Można ją zawsze włączyć i wyłączyć w ustawieniach tego narzędzia. Dodatkowo po pierwszym udanym zalogowaniu przy jego użyciu, program zwykle sam zasugeruje możliwość skorzystania z tej opcji i włączenia jej. Jeśli ta opcja jest aktywna i działa poprawnie, to po kolejnym uruchomieniu programu i wejściu w narzędzie Zdalnego magazynu danych poprzez Google Drive, program zaproponuje automatyczne przywrócenia sesji bez konieczności ponownego logowania. Mechanizm ten ma wprawdzie swoje ograniczenia i może się zdarzyć, że sesja zostanie unieważniona poza programem lub straci ważność z powodu upływu czasu. Wówczas należy mimo wszystko zalogować się ponownie. Informacje o sesji przechowywane są w ramach mechanizmu poświadczeń systemu Windows na danym komputerze lokalnym i dla danego użytkownika tego komputera.

W każdym przypadku kliknięcia przycisku Rozłącz tokeny zostają unieważnione w ramach mechanizmów OAuth i są usuwane zarówno z pamięci programu, jak i w razie potrzeby z magazynu poświadczeń systemu Windows. Nie wyklucza to jednak, że pewne informacje o wcześniejszym zalogowaniu i użytkowniku nie zostaną zapamiętane przez przeglądarkę internetową i stronę logowania. Na to jednak program nie ma wpływu i w żaden sposób z tego nie korzysta.

Zakres dostępu do danych

Narzędzie Zdalny magazyn danych loguje się do Google Drive w taki sposób, że widoczne dla niego są wyłącznie pliki i katalogi utworzone z poziomu danej aplikacji (przykładowo tylko Sprzedaż i Magazyn, tylko Proste Faktury, itd.). W praktyce muszą się one ponadto znajdować albo w katalogu głównym dysku, albo w podkatalogach również utworzonych w danej aplikacji.

Po zalogowaniu się do Google Drive klientem tej usługi o przeznaczeniu ogólnym, w szczególności przez jej stronę internetową, widoczne są zasadniczo wszystkie pliki i katalogi. Również te utworzone przez aplikacje zawierające narzędzia Zdalnego magazynu danych. Teoretycznie można wówczas nimi dowolnie zarządzać, w tym udostępniać, pobierać, usuwać, zmieniać nazwy lub przenosić do innych katalogów. Nie zaleca się jednak zmieniać nazw plikom z archiwami utworzonymi przez Zdalny magazyn danych, gdyż zgodnie z tym co opisano w rozdziale o ogólnych założeniach zdalnego katalogu nazwy są istotne z punktu widzenia rozpoznawania pochodzenia i treści tych plików. Również przenoszenie jest ryzykowne, gdyż jeśli plik znajdzie się w podkatalogu niewidocznym dla Zdalnego mechanizmu danych, to nie pojawi się na liście w aplikacji.

Po pierwszym zalogowaniu się użytkownika do danego dysku Google z danej aplikacji, lista zasobów będzie pusta. Nawet jeśli bowiem coś na tym dysku jest, to są to zasoby utworzone przez inne rozwiązania i jako takie dla aplikacji użytkownika niewidoczne. Faktycznie ta pusta lista to katalog główny dysku Google. Chociaż teoretycznie można zacząć wgrywać do niego archiwa, to może to skutkować niejakim nieporządkiem – po zalogowaniu przez klienta www do dysku wszystkie archiwa będą „zaśmiecały” katalog główny. Dlatego zaleca się, aby utworzyć dla danej aplikacji specjalny podkatalog w katalogu głównym, w którym będą składowane wyłącznie jej archiwa.

Niezależnie od mechanizmu przywracania danych i ustawień w narzędziach Zdalnego magazynu danych w aplikacji, plik archiwum można pobrać na ogólnych zasadach przy pomocy klienta ogólnego przeznaczenia i zapisać go np. na lokalnym dysku. Wówczas może zostać przywrócony w odpowiednim programie przy pomocy narzędzia Archiwizacja lokalna.